Kuchenny armagedon

Jedną z cech charakterystycznych zespołu Aspergera są zaburzenia integracji sensorycznej. Zet wśród różnych trudności walczy z konsystencja jedzenia. Nie wie, jak smakuje chleb, bo nigdy go nie jadł. Wie, że smażony boczek ładnie pachnie, ale smak pozostaje dla niego tajemnicą.
Żeby jego dieta nie była całkiem monotonna wszystko co tylko się da przerabiam na zupę. Nie byle jaką, bo kremową. Od momentu diagnozy zaczęliśmy odstawiać gluten i kazeinę. Doprowadziło nas to do gotowania rzeczy zaskakujących: rosół zmiksowany z ziemniakami, pomidorówka zmiksowana z ziemniakami, zabielona mlekiem kokosowym, oczywiście wszystko z mięsem w środku. Efekt tych działań jest taki, że w jednym blenderze spaliłam silnik, a drugi udało mi się stopić.
Tedek, który właśnie poznaje nowe smaki czasem skusi się na zupę brata, ale generalnie jest na BLW. Siadamy więc do stołu, mały w foteliku zlizuje rozplaskane jedzenie ze stołu, a ja karmię Zeta. Na początku rozszerzania diety młodszego prowadziło to do sytuacji, w których:
a) Ted jadł coś, czego absolutnie jeść nie powinien
b) któreś z nas nie jadło obiadu, bo zapominałam go wydać.
Teraz siadamy w kółeczku, zmiksowana zupa na salaterce do sałatki, bo może Ted też zje, kawałki jedzenia na blacie stolika do karmienia i jedna łyżka na troje.
Wszyscy zadowoleni i nakarmieni, a Zet w końcu nie wymiotuje na widok jedzenia, bo Ted przerabia na jego oczach kawałki na papkę. Czasem nawet w tzw lepszy dzień mogę mu powiedzieć, że je to samo co brat. W gorsze klopsiki nazywany zupą koperkową.

Na zdj zupa dla Matki, z kazeiną i glutenem.