Okiem Żywiciela: Chcecie bajki?

Już od jakiegoś czasu chciałem spróbować napisać bajkę dla dzieci. Czasem raczę chłopaków jakimiś opowieściami, które wymyślam ad hoc i ta powstała dokładnie tak samo z tą różnicą, że postanowiłem ją spisać, a więc oto bajka:

pixabay

W pewnym miasteczku mieszkał czarnoksiężnik i jak to na czarnoksiężnika przystało miał wieżę, a w niej bibliotekę, tam właśnie swoją norkę miał nasz szczurek. Szczur jak to szczur na początku po prostu grabił spiżarnię i wkurzał gospodynie. Ale ponieważ szczury to bardzo inteligentne zwierzątka to z czasem coraz bardziej się interesował tym, co robił czarnoksiężnik.

Widział, jak ten konstruuje różne zaklęcia przy pomocy różnych magicznych ksiąg i składników.
Przyglądał się temu, co miesza i co rozciera w moździerzu ale najbardziej ciekawiły go opowieści jakie snuł czarodziej, miał On bowiem zwyczaj czytania na głos i właśnie te czytane na głos opowieści tak ciekawiły szczurka.

Dzięki księgom czytanym przez maga poznał wiele przygód. Różnych mężnych wojowników, ale wiedział,że to nie jest życie dla niego, bo co to za życie, kiedy cały czas musisz okładać kogoś mieczem albo grabić jakieś skarbce i dźwigać złoto. Jak przełknąć kawałeczek pachnącej słoninki jeśli ciągle gdzieś galopujesz na koniu albo atakujesz jakieś potwory. Poza tym, co to za życie, które potrafi zakończyć byle przeoczony chłystek z zardzewiałymi widłami, który wbija je Tobie w zadek, a Ty umierasz od gangreny.

To zdecydowanie nie było zajęcie dla niego, tak samo nie interesowało go życie tych wszystkich książąt, którzy biegali po różnych zamkach i wieżach i ratowali te wszystkie księżniczki. Nie dość, że robota też do bezpiecznych nie należała to na końcu dostawałeś marudną, wredną, zdziwaczałą od siedzenia w wieży księżniczkę, która była uczulona na gluten i sierść Twojego ulubionego wierzchowca. Bez sensu! Żadna z tych księżniczek nie dorastała do pięt córce szewca, z którą przyjaźnisz się od dziecka, nie umie tak dobrze rzucać kamieniami, ani nie umie ugotować takiego gulaszu. Szkoda, że nawet w baśniach nie można się ot tak po prostu ożenić z córką szewca zamiast księżniczki. Nie, to też nie było życie, w którym widziałby się nasz szczurek.

Za to bycie podróżnikiem to zupełnie inna sprawa. Świeże powietrze, otwarte przestrzenie, wymyślanie nazw różnym górom i morzom, których potem będą musieli używać inni. Wyobrażacie sobie nazwać jakąś dolinę Kocia Pupa i patrzeć jak to wpisują na mapy? Co prawda to też ciut niebezpieczne zajęcie, ale za to jesteś sam sobie szefem, dużo nowych znajomych i te widoki z bocianiego gniazda na statku, ehh.

Jak już Szczurek zrozumiał kim chce być w życiu to nie pozostało nic innego niż to zrealizować. Szczurek wiedział, że słowa maja wielka moc, wiec postanowił te moc wykorzystać. Najpierw pilnie obserwował te male robaczki, które z taka pilnością śledzi czarnoksiężnik i porównywał je z dźwiękami, które wydawał. Tak nauczył się czytać. Potem było już prosto. W pewnej księdze znalazł zaklęcie transmutacji czyli zmiany kształtu. W skarbcu maga znalazł wszystkie potrzebne składniki i był gotowy do swojego wielkiego kroku. Szczurek zniósł wszystkie potrzebne składniki do pomieszczenia jak najbardziej oddalonego od sypialni maga i przygotował zaklęcie. O północy, bo w bajkach takie rzeczy powinny dziać się po poważnych porach wypowiedział zaklęcie. W jednej chwili ze szczura zamienił się w przystojnego młodzieńca. Ponieważ w środku dalej był szczurem, a nie jakimś lekkomyślnym człowiekiem dokładnie wiedział gdzie znaleźć ubranie.

O świcie wypływał już na pokładzie pięknego żaglowca, który nazywał się Victoria. Kazał do siebie mówić Ferdynand i zmierzał ku nowym przygodom. Ale to już temat na kolejną opowieść...


Jeśli mogę Was o coś prosić to przeczytajcie ją swoim dzieciom i przekażcie mi jak im się podobało. Bardzo jestem ciekaw co powiedzą o tym dzieci.