Zajęcia dodatkowe kilkulatka

Kiedyś wydawało mi się, że jak uciekniemy na wieś, to ominie nas część szaleńczego pędu. Ale zderzyłam się z rzeczywistością. Umówienie dziecka z kolegami w tygodniu graniczy z cudem, bo przeciętny ośmiolatek jest bardziej zarobiony niż ja.

fot. pixabay/fancycrave1

Możliwości

W latach 90tych, kiedy ja byłam dzieckiem żyjącym na wsi, nie było opcji na zajęcia pozalekcyjne, wszyscy chodzili na SKS i chór szkolny, bo niczego innego nie było na miejscu. Nie miało żadnego znaczenia, że słuch mam jak operator młota pneumatycznego z 20 letnim stażem, a biegam, jak beznogi żółw pod górkę. Chodziłam na jedno i drugie, bo nie było nic innego. Rodzice pracowali w mieście, wracali późno, nie mieli auta i nie było możliwości, żebym chodziła na gitarę, angielski czy cokolwiek innego. Fizycznie nie miałby mnie kto tam zawieźć. Dziś jest inaczej, domów bez auta jest niewiele, na wsiach istnieją kluby, domy kultury, hale sportowe... Wszystkie te miejsca oferują zajęcia dodatkowe, często bezplatnie, z których chętnie wszyscy korzystają. Nie mam wątpliwości, że tym dzieciakom będzie łatwiej niż wielu moim rówieśnikom, bo dziś dziecko "wiejskie" od "miejskiego" nie różni się już niczym. Ubrania z sieciówek, zajęcia dodatkowe, kino, basen... to wszystko jest dostępne dla prawie wszystkich.

Zagrożenia

Przeglądając oferty okolicznych organizatorów zawsze jestem w szoku. Ileż dni musiałby mieć tydzień, żeby chodzić na wszystko? Kiedy Zygmunt próbuje umówić się z kolegą, często okazuje się, że od poniedziałku do piątku (a czasem i w sobotę) nie jest to możliwe, bo młody po szkole jedzie: na basen, na konie, pianino, piłkę, angielski, szachy, małego chemika, robotykę, zajęcia matematyczne i całe mnóstwo innych. Kiedy dzieciak w końcu dociera do domu o 19:20 próbuje jeszcze odrobić lekcje i zdrzemnąć się, bo następnego dnia trzeba pójść do szkoły. Mam świadomość, że rodzice zapisują dzieci na te zajęcia w dobrej wierze. W trosce o ich przyszłość. Jednak zajęte od poniedziałku do piątku, od 8:00 do 19:00 dzieci nie wiedzą co ze sobą począć, kiedy nikt im tego czasu nie organizuje. Dziecko musi mieć czas na zabawę swobodną, na nudę, to wtedy rodzą się najlepsze pomysły, wtedy budzi się kreatywność.

Zajęcia chłopców

Oczywiście to nie jest tak, że nasze dzieci wracają z placówek, siadają i snują rozważania o kreatywności. Wybraliśmy razem kilka zajęć dodatkowych, na które chodzą. Przyjęliśmy taką taktykę, że chłopaki powinni popróbować różnych rzeczy, żeby, kiedyś mogli świadomie wybrać co ich faktycznie kręci.

Latem, kiedy więcej czasu spędzamy aktywnie na dworze dzieciaki są dobodźcowane, więc nie ma potrzeby szukania dodatkowych rozrywek. Wystarczają nam spacery, trampolina, hulajnoga, ognisko na podwórku i chodzenie boso po trawie. Jesienią część rozrywek odpada, zapisujemy więc chłopców na zajęcia ruchowe pod dachem. Nie ma się co oszukiwać, mając troje dzieci w bardzo różnym wieku sami w domu nie jesteśmy w stanie zafundować im wystarczającej dawki ruchu.

Od ostatniej zimy chłopcy chodzą raz w tygodniu na jujitsu, znaleźliśmy takie zajęcia kilka domów od nas. Wychodzą spoceni i zadowoleni, chodzą tam chętnie, więc same plusy. Koszt też jest do zniesienia. Od października zapisaliśmy ich również na boks (bardziej gimnastyka z elementami boksu - wszyscy póki co mają proste nosy). W pobliskim Pomiechówku godzinne zajęcia raz w tygodniu są za darmo. Jedne i drugie zajęcia były naszym pomysłem, ale chłopakom się podobają  i pytają prawie codziennie czy dziś idą do Sensei, albo czy długo do boksu. Zależało nam na znalezieniu czegoś, co będzie wymagało od nich dyscypliny i pozwoli im się wyżyć. W najbliższym czasie zaczną też naukę pływania. Sama nie umiem pływać, ale mam świadomość, że ruch w wodzie ma świetny wpływ zarówno na rozwój fizyczny, jak i psychiczny dziecka. Lekcje raz w tygodniu po 50 min dla dwójki dzieci to koszt około 80 zł.

Zygmunt chodzi też na TUS, który ułatwia mu odnalezienie swojego miejsca w grupie rówieśniczej. Mieliśmy przygodę z robotyką, jednak ta, choć bardzo fajna, wymagała od nas dużej gimnastyki organizacyjnej i sporego wysiłku finansowego, bo niezależnie od obecności Zeta musieliśmy za nią płacić. W drugim semestrze pierwszej klasy uczył się hiszpańskiego, ale się zbuntował, nie cisnęliśmy więc i nauka została zawieszona.

Co tu robić?

Chłopaki mają zajęte dwa - trzy popołudnia, a co w pozostałe? Różnie. Czasem idziemy na spacer, innym razem pieczemy chleb, czytamy razem i osobno, gotujemy, gadamy, gramy w planszówki, oglądamy bajki pogryzając popcorn, budujemy z klocków, a często każdy idzie do swoich zajęć. Wtedy powstają najlepsze twierdze z koców, miecze obusieczne z kija i tarcze z poduszek, bywa, że najlepszą zabawą jest skakanie po kałużach, albo teatrzyk cieni przy lampce z biurka. W końcu od tego jest dzieciństwo.